W wielu denominacjach, członkowie różnych wspólnot i kościołów chrześcijańskich, wierzą, że sny, przynajmniej niektóre, są jednym ze sposobów, w jaki Bóg przemawia do człowieka. Często chcą pomóc ludziom w zrozumieniu tego, co Bóg chce przekazać poprzez duchowe, jasne sny. Na pewno nie jest to jedyny ani podstawowy sposób jakim Bóg się posługuje docierając do świadomości ludzi, ale czyż nie jest to niezwykłe, że On chce się z ludźmi komunikować wykorzystując także człowieczy sen? Chrześcijańską, a do tego mistyczną interpretację snów oraz symboli w nich występujących opiera się na Biblii, mistycznych pismach chrześcijańskich i objawieniu pochodzącym od Ducha Świętego. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie każdy sen pochodzi od Boga. Można rozróżnić trzy źródła pochodzenia snów: Bóg oraz aniołowie, diabeł i świat istot demonicznych oraz ludzka własna dusza, tak zwana dusza zwierzęca lub współcześnie podświadomość, niższa jaźń.
Rycina: Rozwój duchowy poprzez mistyczne sny i wizje
Bóg (El, Eloah, Elaha, Elohim) przemawia do ludzi przez sny aby ostrzec człowieka lub wspólnotę, zachęcić do ścieżki duchowejlub wskazać właściwą drogę ku Niebiosom, którą generalnie ludzie powinni iść, drogę w górę. Z kolei wróg Boga, czyli diabeł (szatan i szeddy), może wpływać na ludzkie sny chcąc zniechęcić, przestraszyć lub wręcz dręczyć człowieka, nawet za próby zajmowania się rozwojem duchowym, mistyką czy gnozą. Sny od diabła (od demonów i diabłów, szeddim) są zazwyczaj szare, ciemne lub o przytłumionych kolorach, tak jakby ze sfery ciemności, z jakiejś mrocznej piwnicy, w scenerii nocnej. Sny mogą pochodzić również z naszej własnej duszy czy jaźni, z niższej jaźni, z ego, z podświadomości tzn. być wynikiem przykładowo czynności, które wykonujemy w ciągu dnia lub projekcji naszych własnych marzeń czy pragnień, wtedy zwykle są bardzo podobne do naszego zwyczajnego życia. Dlatego tak ważną rzeczą jest właściwa interpretacja śnienia oraz doświadczeń powstałych około snu, zasypiania, przebudzenia czy drzemki.
Doskonale wiemy, gdyż z Pism Świętych wynika, że Bóg przemawia do ludzi także poprzez sny. W Biblii, którą uważa się wśród chrześcijańskich denominacji za natchnione Słowo Boga, jest wiele przykładów tego jak Bóg przemawiał do różnych ludzi we śnie. Sen czy ściślej śnienie, jasna i wyrazista wizja w postaci snu, jest jednym ze sposobów w jaki Bóg Ojciec, El, Eloah, Elohim komunikuje się z człowiekiem i ludzkością, gdyż za pośrednictwem natchnionych wieszczów i wykładni ich jasnych snów Bóg przemawia także do społeczności i ludzkości.
„A Samuel powiedział do Saula: Dlaczego mnie niepokoisz, każąc mi się pojawić? Odpowiedział Saul: Znalazłem się w wielkim niebezpieczeństwie. Oto Filistyni rozpoczęli ze mną wojnę, a Bóg odsunął się ode mnie, nie udzielił mi żadnej odpowiedzi ani przez proroków, ani przez sny. Wywołałem cię, żebyś mi powiedział, co mam robić.” 1 Samuela 28:15
„I stanie się, że na wszelkie ciało Ducha mego wyleję. Synowie wasi i córki będą prorokować, a wasi starcy będą śnić po nocach, młodzieńcy zaś będą miewali widzenia.” — Prorok Joel 3:1
I zostało to powtórzone w Nowym Testamencie:
„Lecz to wiedzcie, że spełnia się na nich przepowiednia proroka Joela: Za dni ostatnich – mówił Pan/Adonai – wyleją Ducha mojego na wszystkich ludzi. Wasi synowie i córki wasze będę prorokować, młodzi ludzie będą mieć widzenia, a starzy – sny.” — Dzieje Apostolskie 2:16-17
Uważamy to za rzecz absolutnie niezwykłą i cudowną, że nasz kochany Bóg, Ojciec Niebiański, Stwórca i Sędzia, wykorzystuje każdą sposobność aby do nas mówić, nawet we śnie, poprzez bardzo świadome, jasne sny, poprzez wyraziste wizje w czasie śnienia. Przeciętnie, człowiek ma trzy do pięć serii marzeń sennych czyli snów, śnień, w czasie których może się zdarzyć sen szczególny, jasne przesłanie od Boga. Nie tylko w religii chrześcijańskiej Bóg lub anioły przemawiają w sanach, w innych religiach także dobre Niebiańskie Jasne Duchy Nieba, w tym dewowie oraz bodhisattwowie przemawiały do ludzi oraz społeczności. W islamie i wśród sufich wspomina się o tym, że aniołowie na rozkaz Boga przemawiali do Proroka i w snach do uczniów prorockich, podobnie jak w czasach życia Jeszua, Elijahu, Mose, Abrahama, Noah, Zaratuszthra, Henocha, Seta etc.
„Wszak Bóg przemawia raz i drugi, lecz na to się nie zważa:
We śnie, w nocnym widzeniu, gdy głęboki sen pada na ludzi i oni śpią na swym łożu.
Wtedy otwiera ludziom uszy, niepokoi ich i ostrzega…„
— Księga Hioba, Job 33:14-16
Grecki termin ‚paranoja’ znaczy dosłownie obłęd, co już za czasów Hipokratesa i Galena wskazywało na najcięższy rodzaj zaburzeń i choroby psychicznej. W starożytności używano terminu paranoja na określenie ogólnie rozumianego szaleństwa, wariactwa. Współcześnie w świadomości społecznej paranoja kojarzy się przede wszystkim z chorobliwym brakiem zaufania, zazdrością, pieniactwem i poczuciem nieuzasadnionego zagrożenia.
Systematyczne podejście do zjawiska obłąkania pozwala wyróżnić trzy jej odmiany: Pierwsza to schizofreniczna postać paranoi. Trafnie zobrazował ją Ron Howard w swoim filmie „Piękny umysł”. Widzimy w nim jak choroba głównego bohatera Johna Nasha stopniowo upośledza jego kontakt z rzeczywistością oraz wzmaga występowaniem omamów i niespójnych przekonań typu: toczy się wojna, ktoś chce mnie zniszczyć.
Paranoja ma też swoją polityczną odmianę. Nie jest to już jak w pierwszym przypadku choroba a jedynie sposób interpretowania rzeczywistości społeczno-politycznej, zwykle podpartej teoriami spiskowymi jak syndrom smoleński wielu polityków katolickich czy szerzej chadeckich w Polsce. Ten rodzaj paranoi ujawnia się na przykład w wypowiedziach osób, które przy pomocy różnego rodzaju spiskowych teorii wyjaśniają procesy historyczne albo aktualne wydarzenia na scenie politycznej. Wspólnym mianownikiem przekonań tych ludzi jest pogląd o istnieniu tajemniczej grupy osób, która próbuje jakoś zaszkodzić grupie, z którą się utożsamiają (Np. żydokomuna). Przekonania te są jednocześnie odporne na kontrargumenty, ponieważ tworzą silnie broniony przez ego system o dużym stopniu spójności. Nie jest on jednak na tyle koherentny, aby nie było można wykazać, że rozważania paranoika politycznego nijak się mają do rzeczywistości. Zdemaskowanie politycznej paranoi może na przykład pójść po linii wykazania, że postuluje ona istnienie niezidentyfikowanej, tajemniczej grupy, która generuje zło, ale brak jest realistycznych dowodów na istnienie grupy spiskowej.
Continue reading →Branice (druga Bereza Kartuska) jedno z największych miejsc kaźni faszystowskich czy raczej inkwizycyjnych na ludności polskiej.
Historia Gminy Branice to przede wszystkim historia jej sołectw, ale szczególnie samych Branic, gdzie od końca XIX wieku funkcjonuje jedno z największych miejsc kaźni faszystowskich czy raczej inkwizycyjnych na ludności. Jak wiadomo obóz koncentracyjny czyli Polski Łagier w Berezie Kartuskiej nie był ani pierwszym ani jedynym miejscem kaźni dla heretyków, dysydentów, społecznych pasożytów czy rewolucjonistów. Na pewno łagier w Branicach oficjalnie zwany szpitalem powstał wcześniej niż ten w Berezie Kartuskiej, jako miejsce pracy przymusowej dla osób społecznie niepożądanych przez władze, bogaczy oraz katolicką inkwizycję kościelną. Można powiedzieć, że Branice rozwinęły się na łagrze, na obozie koncentracyjnym. W Polsce pierwszy taki łagier „szpitalny” został założony w 1835 roku, a był nim formalnie Wojewódzki Zakład Psychiatryczny w Owińsku w dawnym województwie poznańskim, obecnie wielkopolskim, bardzo zasłużony w eliminacji dysydentów i heretyków, bo psychiatria w XIX jak wiadomo zastępowała skompromitowaną instytucję papieskiej inkwizycji i jej katolickie palenie niewygodnych osób na stosach.
Branice to Gmina typowo rolnicza, leżąca w południowej części województwa opolskiego na płaskowyżu głubczyckim wchodzącym w skład Wyżyny Śląskiej. Powierzchnia Gminy to 122 km2, z czego ponad 90 % stanowią gleby o wysokiej bonitacji w klasie od I – III. Gminę zamieszkuje 7473 mieszkańców – dane ze stycznia 2007. Graniczy ona od północy z gminą Głubczyce, od wschodu z gminą Kietrz a od południa i zachodu z Czechami tak, że 50% linii granicznej gminy stanowi granica państwowa z Czechami. Jest to region z typową strukturą wiejską z urodzajnymi glebami i korzystnym klimatem. Położenie i warunki glebowo-klimatyczne decydują o dominującym profilu rolniczej działalności w gminie. W Branicach jest jedno z trzech tajnych więzień internacyjnych formalnie legalizowanych jako szpital, ale wiadomo, że przebywają tam na dożywotnich internacjach więźniowie polityczni Rzeczpospolitej Polskiej, prowadzone są nielegalne eksperymenty medyczne, pranie mózgu, przypalanie prądem elektrycznym oraz inne tortury zlecane formalnie przez sąd lub prokuratury ale bez orzeczenia o winie czy rozprawy sądowej. Po prostu obóz koncentracyjny typu amerykańskiego Guantanamo na Kubie dla osób niewygodnych politycznie.
Nazwa wsi Branice leżącej w powiecie głubczyckim w województwie opolskim nad Czesko-Polską granicą na przestrzeni lat była właściwie taka sama, zmieniała się jedynie jej pisownia. I tak w pierwszych źródłach z 1278 roku napisano Branicz, a w 1377 roku – Brenicz. Pochodzi ona z czeskiego brana – brama lub od braniti – bronić, stąd wywodzi się także nazwisko – Bran. Nazwa Branice może znaczyć albo „mała brama” albo też „własność Brana” lecz w tej kwestii nie ma jasności. Można nazwę wsi wywodzić od miejsca „branki” czyli przymusowego poboru do wojska, co źle się kojarzy ale może być najbardziej prawdziwe. Prowadził tu szlak handlowy do Moraw, założono więc dla jego obrony zamek. W 1288 roku właścicielem włości był Bennisch – Benedykt, który za wiele nieprawości jakie popełnił musiał zadośćuczynić, odstępując sporo swoich dóbr, poszkodowanym. Jest to okres od którego Branice cieszą się złą sławą. „Benisz Branicki” jak się sam nazywał od swoich posiadłości, pochodził ze znakomitego rodu Krawarów, do niego należało również dziś Czeskie Uvalno z zamkiem Czwilin.
Continue reading →Iśwara, Zen, Joga, Tantra, Guru, Zwierciadło Umysłu, adwaita, karman, jasnowidzenie, narkotyki, fałszywa jasność demonów i inne uwagi o rozwoju duchowym…
To, co się tłumaczy jako „Bóg we mnie” to oryginalnie Iśwara (Iśvara, Ishvara). Nie mylić ani z Dewą, ani Śiwą czy Brahmanem, które też się jako Bóg tłumaczy. Najlepiej poczytać dobre słowniki sanskrytu, żeby wiedzieć o czym się mówi.
Iśa + Vara to taki pierwiastek wewnątrz, który jest potencjałem doskonałości indywidualnej duszy. Vara ma znaczenie strażnika, wzorca, regulaminu. Iśa to coś co ma władzę i dysponuje potęgą. Przyjmuje się, że gdy Iśvara zaczyna się jako potencjał przejawiać, człowiek zaczyna pracować, uczyć i praktykować intensywnie pchany dążeniem do doskonałości. Kiedy potencjał Iśvara jest w pełni aktywny, objawia się to takimi oznakami jak np. spontaniczna lewitacja unoszenia się ciała. Zwykle trwa to trochę. Sporo można by napisać o tym mistycznym czy magicznym zjawisku duchowym.
Iśvara oznacza unikalne talenty, moce i zdolności jakie osoba przejawia na ziemi. Zatem w łatwy sposób poznać, kiedy Iśvara na pewno nie jest aktywna. Człowiek nie ma unikalnych talentów, zdolności ani mocy. Iśvara to zdolność działania w unikatowy sposób, drogami nieprzewidywalnymi dla innych. Iśvara znajduje możliwości, których nikt inny może nie dostrzec, ale potwierdza możliwość poprzez działanie, nie same teorie. Iśvara raczej działa niż mówi, potwierdza czynem dostrzeżone możliwości czy uświadomione talenty. Iśvara talent realizuje z mocą. Nie jest zatem niespełnioną artystką czy osobą, która ciągle nie może się przejawić, bo ją ktoś tłumi. Rodzaj żeński to Iśvari, oczywiście. Znaczenie to samo. Znaczenia Iśvara takie jak książę, księżniczka czy mistrz, pan odnoszą się do stanu który można nazwać Suwerenem. Iśvara jest suwerenny, zatem zwykle nie znajduje się w układach wasalnego czy lennego podporządkowania. W sensie pracy czy działalności zwykle będzie to jakaś aktywność nad którą inni nie mają władzy. Systemy społeczne zwykle nie mogą zapanować nad osobami, które przejawiają Iśvarattvam (Iśvara Tattva – działanie na zasadzie Iśvara). To w skrócie.
Continue reading →Ciemna przemiana, w odróżnieniu od przemiany jasnej zwanej angelizacją lub dewaizacją, to proces upadkowej, degradacyjnej przemiany energetyczno-duchowej struktury człowieka, podczas którego cała duchowa istota ludzka zostaje wypisana z dobrej, boskiej energii jedynej i przemianowana na złą energię przeciwną, ze światła na ciemność, przez co raz na zawsze zostają zerwane wszelkie więzy z boskimi przestrzeniami duchowymi, które stworzyły boskiego ducha i ludzką duszę. Jeśli duch (nous, dźiwa) zostanie wypisany z Archiwum Stworzenia, z Księgi Życia, nawet Bóg Stwórca, Brahman, nie będzie w stanie odzyskać go dla tego świata. Nie dlatego, że Bóg Stwórca nie dysponuje taką Mocą, ale dlatego, że sam nie zaprzecza Prawom, na których całość zbudował. Skala szarości może uprzytomnić jaki stan aury, z tych najciemniejszych, pokazuje całkowity upadek duszy ludzkiej i odcięcie od boskiego ducha.
Ogólnie proces demonicznej ciemnej przemiany dotyczy czterech parametrów: wzorców energetycznych, które decydują o stanie fizycznym materialnego ciała (zdrowiu), kodów świadomości, albo raczej myślenia, gdyż to określenie odnosi się nie do mocy „nici”, ale do potocznie zwanego myślenia, oraz dotyczy także ciała duchowego i ponadduchowego. Degradacja tych poszczególnych części decyduje o stanie zapisów w Archiwum Dusz, miejscu, gdzie powstał ludzki duch oraz dusza. Tak jak każdy człowiek ma swoją szpitalną metrykę, tak i duch ludzki jest wyposażony w zapis łączący go z całością boskich duchowych przestrzeni, swoistą matrycę stworzenia. Z tym wszakże założeniem, że zapis ten stale się zmienia, odzwierciedlając aktualny stan duchowo-energetyczny istoty ludzkiej.
Jeśli człowiek staje się zły, jeśli duchowe zasady świata dusz (jaźni, dźiwy, atmana, ‚aumakua) mu nie odpowiadają, z wolna zatraca się w znieprawieniu i powolutku przemienia swoją energetykę, dopasowując ją do wibracji, jakie tworzą demoniczne siły ciemności i mroku, mroczne siły chaosu. Gdy proces ciemnej przemiany się zamknie, albo osiągnie poziom całkowitego rozbicia zapisów w Archiwum Stworzenia, dusza i duch zaczynają podlegać prawom tamtego świata. Po śmierci taki człowiek zostaje albo wykorzystany do ataków na innych ludzi, albo rozbity na protoplazmę (unicestwiony), albo po dalszej obróbce, zwanej „kodowaniem” (nowych wartości, nowych energii) zasila armię przeklętych lub jest bezpośrednio przenoszony do świata piekieł (naraka loka). Niemniej w każdym z tych wymienionych przypadków jego los jest nie do pozazdroszczenia, a cierpieniom jego w tym swawolnym stanie duszy nigdy nie będzie końca. Istnieją cztery wtajemniczenia świata ciemności, a ostatnie to Avići, Zagłada.
Continue reading →Pedofilia to temat modny i popularny, szczególnie za sprawą pedofilskich afer w wielu krajach świata, takich jak USA, Kanada, Irlandia, Hiszpania, Chorwacja, Portugalia, Filipiny czy Polska. Słowo pedofilia podobnie jak molestowanie brzmi poprawnie politycznie, jednak stoi za nim zawsze osobista tragedia wykorzystywanej lub gwałconej ofiary rzutująca na jej życie i zdrowie.
Pedofilia to dotychczas temat tabu, acz od 1990 roku coraz bardziej popularny, szczególnie za sprawą pedofilskich afer w wielu krajach świata, takich jak USA, Kanada, Irlandia, Hiszpania, Chorwacja, Portugalia, Filipiny czy Polska. Tytułem wstępu kilka doniesień prasowych na temat pedofilskich wybryków, przestępstw i molestowań.
Lista pedofilskich przestępstw odnotowanych w Polsce od początku XXI wieku przez sądy i policję to 2-3 tysiące zgłoszeń rocznie. Ilość incydentów odnotowywana przez społeczne organizacje antypedofilskie wskazuje, że problem dotyczy 10-15 tysięcy molestowanych i gwałconych ofiar rocznie. Niestety tylko jeden na dziesięć 10-20 aktów molestowania seksualnego dzieci trafia na policję i do sądu w trybie karnym. Ciągle wykrywalność i karalność tej zbrodni jest niewielka.
Słowo pedofilia podobnie jak molestowanie seksualne brzmi poprawnie politycznie, jednak stoi za nim zawsze straszliwa osobista tragedia molestowanej seksualnie, wykorzystywanej seksualnie bądź gwałconej ofiary rzutująca na jej życie i zdrowie. Wiele ofiar pedofilów, dawniej zwanych najczęściej pedałami, ofiar aktów w swej istocie homoseksualnych kończy samobójstwem, chorobą psychiczną lub narkomanią totalnie samodestrukcyjną. Najczęstszym powodem samobójstwa dziecka jest jego wykorzystywanie seksualne przez osobę dorosłą, zwykle z bliskiego otoczenia dziecka, które nie umie sobie poradzić z tym straszliwym problemem.
Continue reading →Homoseksualizm (uranizm, pederastia, sodomia) zgodnie potępiają Biblia, Koran jak i niektóre pisma hinduistyczne. Zastanawiające dlaczego mądrość ludowa tak wielu kultur i cywilizacji jest generalnie przeciwna homoseksualizmowi, chociaż współcześnie mówi się o „innej orientacji seksualnej”. Tutaj znajdziesz oryginalne teksty które o tym mówią oraz trochę historii i ciekawostek...
Termin „homoseksualizm” posiada stosunkowo młody rodowód a został wprowadzony do literatury w 1869 roku przez węgierskiego lekarza Karla Maria Kertbeny’ego. Wcześniej używano jedynie terminu „sodomia”, który odnosił się do stosunków analnych, uważanych w ówczesnych czasach za przestępstwo przeciwko naturze.
Homoseksualizm jest na rok 2009 uważany za przestępstwo lub występek w ponad 80 krajach świata, a w siedmiu z nich – m.in. w Arabii Saudyjskiej i Iranie, w Czeczenii, Iraku, Jemenie, Mauretanii i Sudanie utrzymywanie stosunków seksualnych przez dwóch mężczyzn może być karane śmiercią. Surowe represje wobec gejów stosuje się również m.in. w Bangladeszu, Egipcie, Malezji i Pakistanie, gdzie wyroki pozbawienia wolności wahają się od 3 do 20 lat’. Za nieprzestrzeganie zakazu stosunków z osobami tej samej płci przewiduje się kary od uwięzienia poprzez chłostę publiczną aż po śmierć.
Homoseksualizm (uranizm) rzadko występował w społeczeństwach pierwotnych. Antropolodzy spotkali się z nielicznymi tylko przypadkami kultur akceptujących homoseksualizm wśród ludów pierwotnych, Indian i w starożytnej Grecji. Hammurabi w swym słynnym kodeksie przewidywał karę śmierci za praktyki homoseksualne.
W 533 roku ery chrześcijańskiej Kodeks Justyniański z Bizancjum dopuszczał kastracje gejów, którzy stawali się w ten sposób eunuchami. Homoseksualizm w Europie chrześcijańskiej został uznany jako przestępstwo już przez papieża Grzegorza IX w 1233 roku. Rozpoczęło to długi okres tępienia i prześladowania homoseksualistów. W 1260 roku w Orleanie wydano edykt, na podstawie którego homoseksualistów pozbawiano jąder, a później i członka. W ślad Hiszpańskiej Inkwizycji poszły inne kraje europejskie. Homoseksualistów karano kastracją, obcinaniem rąk, konfiskatą mienia, banicją.
Continue reading →Artykuł dostarcza podstawowej wiedzy naukowej dla terapeutów zajmujących się takimi sprawami jak zaburzeniami popędu do odżywiania, popędu samozachowawczego, nałogi, samogwałt, narcyzm, pigmalionizm, ekshibicjonizm, fetyszyzm, oglądactwo, wąchactwo, ocieractwo, popęd do zwłok, popęd do nieletnich, popęd do starców, popęd do zwierząt, pederastia, transwestytyzm, sadyzm, masochizm, homoseksualizm.
Popędem nazywamy jednostkę czynnościową regulującą zachowanie i mającą na celu zabezpieczenie równowagi biologicznej ustroju. Popędy to pierwsze mechanizmy regulacyjne (poza odruchami), dzięki którym zostają zaspokojone potrzeby biologiczne organizmu. Popędy uruchamiają i podtrzymują odpowiednie czynności zaspokajające podstawowe potrzeby biologiczne. U zwierząt niższych popędy są mechanizmami wrodzonymi, a u człowieka i zwierząt wyższych popędy wytwarzają się w dużej mierze dzięki doświadczeniu.
Działania popędowe to czyny bez zastanowienia i refleksji, dokonywane tylko pod wpływem popędu lub silnego afektu patologicznego, bez liczenia się z konsekwencjami. Według tej definicji mogą być tylko stany afektu patologicznego i stany krótkiego spięcia.
Stany afektu patologicznego – to reakcje afektywne niewspółmierne, spowodowane organicznymi zaburzeniami mózgu. Afekt patologiczny powoduje zwężenia pola świadomości. Taki chory może dokonać aktu agresji w stosunku do kogoś z otoczenia lub samego siebie. Podobnie dzieje się w stanach krótkiego spięcia. W tym stanie też dochodzi do głębokiego zwężenia pola świadomości w następstwie długotrwałych upokorzeń, pogardy, pewna sytuacja staje się „kroplą wody przepełniającą dzban” i człowiek dokonuje czynu gwałtownego w stosunku do osoby nad nim się znęcającej. To są działania popędowe gwałtowne.
Starożytna Biblijna Interpretacja Snów i Wizji W wielu denominacjach, członkowie różnych wspólnot i kościołów chrześcijańskich, wierzą, że sny, przynajmniej niektóre, są jednym ze sposobów, w jaki Bóg przemawia do człowieka. Często chcą pomóc ludziom w zrozumieniu tego, co Bóg chce przekazać poprzez duchowe, jasne sny. Na pewno nie jest to jedyny ani podstawowy sposób jakim…
KULT ŚIWA JAKO JOGINA-BÓSTWA W INDIACH W Indiach co najmniej od około V wieku głównymi bóstwami hinduskimi byli Wisznu i Śiwa. Bóg Śiwa, pisany także jako Śiva lub Shiva, jest bardzo złożonym bóstwem, gdyż jest to Bóg śmierci i odrodzenia, Śiwa (Shiva), jest czasami wyobrażany w swoim strasznym aspekcie, jako Pan Zniszczenia czy Śmierci, który…
Anioły (gr. Angelos, hebr. Mala’ch) są kochającymi wysłannikami Boga-Stwórcy przypominającymi nam kim jesteśmy, wskazującymi i pomagającymi w naszej drodze w odkrywaniu naszej bożej istoty, są światłem, które emanuje pokój, miłość i harmonię. Orientalna, wedyjska Bhakti Joga jest powszechnie znaną i praktykowaną metodą duchowego rozwoju anielskich dusz jakie odradzają się na Ziemi! Bóg stworzył anioły z…
Himawanti Om Mahakali Durga Dewi 